Ιωάννης Συκουτρής
(Σμύρνη 1η Δεκεμβρίου 1901 - Αθήνα 22 Σεπτεμβρίου 1937)Υπήρξε λαμπρός Έλληνας, άριστος καθηγητής και φλογερός διανοούμενος. Το 1919 έρχεται στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ όπου το 1922 παίρνει το πτυχίο του με άριστα. Για δυο χρόνια διδάσκει στην Κύπρο στο Ιεροδιδασκαλείο της Λάρνακας όπου με την βοήθεια του Μητροπολίτη Κιτίου Νικοδήμου Μυλωνά εκδίδει το φιλολογικό περιοδικό ιστορίας και παράδοσης «Κυπριακά Χρονικά».
Συνέχισε τις σπουδές του από το 1925 – 1929 στη Λειψία και στο Βερολίνο και έπειτα στη Γαλλία όπου μελέτησε ελληνικά χειρόγραφα. Δημοσιεύει εργασίες του στα περιοδικά HERMES, ZEIT, BYZANTINISCHE, Αθηνά κλπ
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1929 διορίζεται επιμελητής της Ακαδημίας Αθηνών και το 1930 υφηγητής της αρχαίας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εδίδαξε δε επίσης στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών, την Σχολή Κοινωνικής Προνοίας και το 1936 στο «Ασκραίον» το οποίο ήταν μια ανωτέρα σχολή λογοτεχνικής μόρφωσης με πρόεδρο τον Κ. Παλαμά κι αντιπροέδρους τον Γρ. Ξενόπουλο και Ν. Λούβαρη.
Παράλληλα με τη διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο ο Συκουτρής ίδρυσε τον «Φιλολογικό κύκλο» που λειτούργησε μεταξύ στενού κύκλου φοιτητών και σχετίζονταν με την νεοελληνική και ξένη λογοτεχνία καθώς και το «Επιστημονικό Φροντιστήριο» για την κλασσική φιλολογία.
Διετέλεσε μέλος διαφόρων επιστημονικών σωματείων στην Γερμανία και μετείχε κατά το 1928 και 1929 του Διεθνούς φιλολογικού και αρχαιολογικού συνεδρίου στο Βερολίνο και το 1930 γραμματέας του Διεθνούς Βυζαντινολογικού συνεδρίου στην Αθήνα. Θεωρείται ένας από τους ικανότερους κριτικούς και ερμηνευτές αρχαίων φιλολογικών κειμένων. Κριτική έρευνα έκανε και σε βυζαντινά και νεότερα φιλολογικά κείμενα.
Μέσα από τη διδασκαλία του πρόβαλε την πατριδολατρία, την αγωνιστικότητα και την πειθαρχημένη ελευθερία απέναντι στις υλιστικές θεωρίες, τον παθητικό τρόπο ζωής και την ανευθυνότητα. Μέσα από τη ζωή και το έργο του διαφαίνεται η πίστη του στην αριστοκρατία του πνεύματος, στον ελληνισμό, στην προσωπική τιμή και στον ηρωισμό.
Ο Ιωάννης Συκουτρής αυτοκτόνησε στις 22 Σεπτεμβρίου 1937.
Το μεγαλύτερο μέρος του επιστημονικού του έργου είναι κατεσπαρμένο σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Αυτοτελώς μεταξύ άλλων εξέδωσε:
«Εμείς οι αρχαίοι» (1928),
«Η διδασκαλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας» (1932),
«Αρχαίος και νεότερος λυρισμός» (1932),
«Συμπόσιον Πλάτωνος» (1934),
«Φιλοσοφία και ζωή» (1931),
«Πλατωνικός Ευαγγελισμός» (1932)
«Μελέται και άρθρα» Ίδρυμα σχολής Μωραϊτη (1982).
(Σμύρνη 1η Δεκεμβρίου 1901 - Αθήνα 22 Σεπτεμβρίου 1937)Υπήρξε λαμπρός Έλληνας, άριστος καθηγητής και φλογερός διανοούμενος. Το 1919 έρχεται στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών απ’ όπου το 1922 παίρνει το πτυχίο του με άριστα. Για δυο χρόνια διδάσκει στην Κύπρο στο Ιεροδιδασκαλείο της Λάρνακας όπου με την βοήθεια του Μητροπολίτη Κιτίου Νικοδήμου Μυλωνά εκδίδει το φιλολογικό περιοδικό ιστορίας και παράδοσης «Κυπριακά Χρονικά».
Συνέχισε τις σπουδές του από το 1925 – 1929 στη Λειψία και στο Βερολίνο και έπειτα στη Γαλλία όπου μελέτησε ελληνικά χειρόγραφα. Δημοσιεύει εργασίες του στα περιοδικά HERMES, ZEIT, BYZANTINISCHE, Αθηνά κλπ
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1929 διορίζεται επιμελητής της Ακαδημίας Αθηνών και το 1930 υφηγητής της αρχαίας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εδίδαξε δε επίσης στην Πάντειο Σχολή Πολιτικών Επιστημών, την Σχολή Κοινωνικής Προνοίας και το 1936 στο «Ασκραίον» το οποίο ήταν μια ανωτέρα σχολή λογοτεχνικής μόρφωσης με πρόεδρο τον Κ. Παλαμά κι αντιπροέδρους τον Γρ. Ξενόπουλο και Ν. Λούβαρη.
Παράλληλα με τη διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο ο Συκουτρής ίδρυσε τον «Φιλολογικό κύκλο» που λειτούργησε μεταξύ στενού κύκλου φοιτητών και σχετίζονταν με την νεοελληνική και ξένη λογοτεχνία καθώς και το «Επιστημονικό Φροντιστήριο» για την κλασσική φιλολογία.
Διετέλεσε μέλος διαφόρων επιστημονικών σωματείων στην Γερμανία και μετείχε κατά το 1928 και 1929 του Διεθνούς φιλολογικού και αρχαιολογικού συνεδρίου στο Βερολίνο και το 1930 γραμματέας του Διεθνούς Βυζαντινολογικού συνεδρίου στην Αθήνα. Θεωρείται ένας από τους ικανότερους κριτικούς και ερμηνευτές αρχαίων φιλολογικών κειμένων. Κριτική έρευνα έκανε και σε βυζαντινά και νεότερα φιλολογικά κείμενα.
Μέσα από τη διδασκαλία του πρόβαλε την πατριδολατρία, την αγωνιστικότητα και την πειθαρχημένη ελευθερία απέναντι στις υλιστικές θεωρίες, τον παθητικό τρόπο ζωής και την ανευθυνότητα. Μέσα από τη ζωή και το έργο του διαφαίνεται η πίστη του στην αριστοκρατία του πνεύματος, στον ελληνισμό, στην προσωπική τιμή και στον ηρωισμό.
Ο Ιωάννης Συκουτρής αυτοκτόνησε στις 22 Σεπτεμβρίου 1937.
Το μεγαλύτερο μέρος του επιστημονικού του έργου είναι κατεσπαρμένο σε ελληνικά και ξένα περιοδικά. Αυτοτελώς μεταξύ άλλων εξέδωσε:
«Εμείς οι αρχαίοι» (1928),
«Η διδασκαλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας» (1932),
«Αρχαίος και νεότερος λυρισμός» (1932),
«Συμπόσιον Πλάτωνος» (1934),
«Φιλοσοφία και ζωή» (1931),
«Πλατωνικός Ευαγγελισμός» (1932)
«Μελέται και άρθρα» Ίδρυμα σχολής Μωραϊτη (1982).
