Robert Brasillach
Ο Γάλλος λογοτέχνης Robert Brasillach γεννήθηκε στο Perpignan στις 31 Μαρτίου 1909. Σε ηλικία έξι ετών χάνει τον πατέρα του που ως ανθυπολοχαγός σκοτώνεται πολεμώντας στο Μαρόκο. Τελειώνοντας τις σπουδές στο γυμνάσιο έρχεται σε επαφή με τον Charles Maurras στο Παρίσι, ηγέτη του κινήματος Action Francaise.
Σε ηλικία 22 ετών δημοσιεύει μια αξιοθαύμαστη εργασία για τον Βιργίλιο. Του ανατίθεται επίσης η επιμέλεια της λογοτεχνικής στήλης του Action Francaise.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1934 διαδηλώνει σε μια πολυπληθή πορεία τις αντικοινοβουλευτικές του ιδέες έξω από το Palais Bourbon. Η αστυνομία απαντά με πυροβολισμούς αφήνοντας εθνικιστές νεκρούς, θύματα της δημοκρατίας. Το 1936 ταξιδεύει στο Βέλγιο όπυ γνωρίζει τον νεαρό αρχηγό του Ρεξιστικού κόμματος Leon Degrelle. Ακόμα ταξιδεύει στη Βενετία, στη Ρώμη, στη Νυρεμβέργη όπου παραβρίσκεται στις εορταστικές εκδηλώσεις της Εθνικοσοσιαλιστικής Νεολαίας.
Το 1937 θα φυλακιστεί με τον Charles Maurras κατηγορούμενος ότι καλούσε σ’ ένα άρθρο του το λαό δημοσίως να κομματιάσει τους βουλευτές που είχαν ψηφίσει την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Φασιστικής Ιταλίας.
Το 1937 διευθύνει την αγωνιστική εφημερίδα Je suis partout όπου αφιερώνει αναρίθμητες σελίδες στον ιδρυτή της ισπανικής Φάλαγγας Jose Antonio Primo de Rivera που εκτελέστηκε τον Νοέμβριο του 1936 σε ηλικία 33 ετών. Γράφει επίσης ρομάντζα, μελέτες, δράματα, κριτικές κλπ
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1939 όταν η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο στη Γαλλία ο Brasillach πηγαίνει στο μέτωπο.
Το 1940 αιχμαλωτίζεται από τους Γερμανούς, κλείνεται στο στρατόπεδο του Neuf Breisach όπου γράφει το πιο βαθύ του δράμα, το θεατρικό έργο «Berenice».
Τον Απρίλιο του 1941 γυρίζει ελεύθερος στη Γαλλία όπου μαζί με τους Deat, Doriot, Bucard, Celine, Rochelle βλέπει την αναγκαιότητα της συνεργασίας τους με τις πνευματικές δυνάμεις της Γερμανίας για μια Ευρωπαική Αναγέννηση.
Το 1941 συμμετέχει στο Διεθνές συνέδριο συγγραφέων στην Weimar.
Από τον Απρίλιο του 1941 ωεως το τέλος του 1943 συνεχίζει την έκδοση της εφημερίδας Je suis partout. Ακόμα διευθύνει τις εκδόσεις του εθνικιστικού βιβλιοπωλείου Rive gauche στο Παρίσι.
Η πτώση της εθνικιστικής Ευρώπης βρίσκει τον Robert Brasillach σε σπίτι φίλων του όπου πληροφορείται τη σύλληψη και φυλάκιση της μητέρας του στο Sens. Κατηγορείται σαν προδότης αλλά δεν εγκαταλείπει την πατρίδα του. Τον Αύγουστο του 1944 παραδίδεται για να πετύχει την αποφυλάκιση της μητέρας του.
Μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Noisy le Sec κι από εκεί στη φυλακή του Fresnes. Εκεί συγγράφει αρκετά έργα μεταξύ των οποίων το Chenier αφιερωμένο στον Γάλλο ποιητή Andre Chenier που οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα σε ηλικία 32 ετών.
Στις 19 Ιανουαρίου 1945 δικάζεται, ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον κατηγορεί ότι τα δημοσιευθέντα άρθρα του ήταν περισσότερο επικίνδυνα για την Αντίσταση από ένα τάγμα τηςWehrmacht. Ενώ ο Κυβερνητικός Επίτροπος του απαγγέλει την ποινή του θανάτου ο Robert Brasillach απαντά ήρεμα «Τιμή μου». Τριάντα Γάλλοι ακαδημαικοί επεμβαίνουν για τη σωτηρία του μα παρά τις κινητοποιήσεις των Camus, Claudel, Cocteau, Pau; Valery, Francois Mauriac και άλλων ο Robert Brasillach στις 6 Φεβρουαρίου 1945 δεμένος σ’ ένα ξύλινο πάσαλο εκτελείται στο φρούριο Montrouge.
Έργα του
Présence de Virgile, 1931
le Voleur d'étincelles, roman, 1932
l'Enfant de la nuit, 1934
Histoire du cinéma, 1935 (en collaboration avec son beau-frère Maurice Bardèche
le Procès de Jeanne d'Arc, texte établi et préfacé par Robert Brasillach [sélection de textes], Gallimard, 1941, réédité en 1998 aux Éditions de Paris, collection « Classiques », avec une présentation de François Bluche
Histoire de la guerre d’Espagne (avec Maurice Bardèche), Plon, 1939
Portraits, 1935
le Marchand d'oiseaux ou le Méridien de Paris, 1936
Comme le temps passe, 1937
Pierre Corneille, Fayard, 1937
les Sept Couleurs, Plon, 1939
Notre avant-guerre, Plon, 1941
la Conquérante, 1943
les Quatre Jeudis, 1944
Lettre à un soldat de la classe 60. Les Frères ennemis. Dialogue tragique, Le Pavillon Noir, Paris. 1946. 107p. Το οποίο γράφει στη φυλακή.
Βιβλία του που δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του:
Poèmes de Fresnes, 1950 Το οποίο δημοσιεύθηκε και στην Ελλάδα την δεκαετία του ’80 από τις εκδόσεις Ελεύθερη σκέψις
Anthologie de la poésie grecque (1950), éd. Stock. Rééd. en 1995 au Livre de Poche. ISBN 2-25301-517-2
la Reine de Césarée, théâtre (drame), 1954, joué pour la première fois en 1957
Bérénice, théâtre (drame), 1954
Journal d'un homme occupé, 1955
les Captifs, roman inachevé, Plon, 1974
Robert Brasillach Poèmes de Fresnes
Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Σε είδαμε το κατώφλι να διαβαίνεις
σε είδαμε το μέτωπό σου να γυρίζεις
σε είδαμε στη μελανή τη νύχτα να πηγαίνεις
να προχωράς τους διαδρόμους να διασχίζεις.
Εμείς σε είδαμε όπως και τόσους άλλους
στης κρίσεως την ώρα, έξω απ’ τα τείχη μακριάας ήταν δικοί μας ή με τους αντιπάλους
όλοι τους χαθήκανε τόσο αδερφικά.
Σε είδαμε την καταδίκη που βαστούσες
του φθινοπώρου αυτό το σάπιο πρωινό
σε είδαμε σιγά σαν προχωρούσες
μ’ εμάς να μοιάζει το βλέμμα σου το γελαστό.
Στης αυγής τα σταλάγματα σε είδαμε εμείς
ανάμεσα στα χαίρε εσύ να ξεχωρίζεις
για μας βαριά κυλούσανε ώρες αναμονής
μα σαν η νύχτα ξαναρθεί σε μας θε να γυρίζεις.
3-11-1944
ΩΔΗ
Μέσα απ’ τα δάχτυλά μου χάνεται η ζωή…
δεν είναι της παραίσθησης η όψη,
κυλάει μέσα απ’ τα δάχτυλα η ζωή,
νερό που χάνεται, γλιστρά, τα χέρια να μου κόψει.
Μπορώ να γράψω πάνω στον τοίχο
εν’ ακριβή υπολογισμό των ημερών μου,
ν’ αποτυπώσω μπορώ πάνω στον τοίχο
σχεδιασμένη τη ζωή, τον εαυτό μου.
Έχουνε τώρα πράγματα, πάρα πολλά κλειστεί
στο σύντομο το πέρασμα δυο εβδομάδων μόνο
έχουνε τώρα πράγματα, πάρα πολλά κλειστεί
χαρές ανάμεικτες με θλίψη και με πόνο.
Σε λίγες ιδιόμορφες και σύντομες ημέρες
πιο πλούσιες, πολύτιμες από τις περασμένες
σε λίγες ιδιόμορφες και σύντομες ημέρες
της ύπαρξής μου οι στιγμές είναι συγκεντρωμένες.
Σαν λιγοστό, καθάριο νερό απ’ την πηγή,
όλη η ζωή, για εκείνονε, που ’χει διψάσει
και μέσα εκεί στα χέρια σου η πηγή
να διατηρήσει την Τιμή, ποτέ να μην την ατιμάσει.
25-1-1945
ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Συνεχίζουν ν’ αστράφτουν οι τελευταίοι πυροβολισμοί
στο ομιχλώδες πρωινό, που οι δικοί μας πέσανε στη γη
ανάμεσά σας θα βρεθώ με ενδεκάχρονη χρονοτριβή
σε σας απόψε η σκέψη μου, ω του Φεβρουαρίου νεκροί.
5-2-1945 Μια ημέρα πριν την εκτέλεσή του
Ο Γάλλος λογοτέχνης Robert Brasillach γεννήθηκε στο Perpignan στις 31 Μαρτίου 1909. Σε ηλικία έξι ετών χάνει τον πατέρα του που ως ανθυπολοχαγός σκοτώνεται πολεμώντας στο Μαρόκο. Τελειώνοντας τις σπουδές στο γυμνάσιο έρχεται σε επαφή με τον Charles Maurras στο Παρίσι, ηγέτη του κινήματος Action Francaise.
Σε ηλικία 22 ετών δημοσιεύει μια αξιοθαύμαστη εργασία για τον Βιργίλιο. Του ανατίθεται επίσης η επιμέλεια της λογοτεχνικής στήλης του Action Francaise.
Στις 6 Φεβρουαρίου 1934 διαδηλώνει σε μια πολυπληθή πορεία τις αντικοινοβουλευτικές του ιδέες έξω από το Palais Bourbon. Η αστυνομία απαντά με πυροβολισμούς αφήνοντας εθνικιστές νεκρούς, θύματα της δημοκρατίας. Το 1936 ταξιδεύει στο Βέλγιο όπυ γνωρίζει τον νεαρό αρχηγό του Ρεξιστικού κόμματος Leon Degrelle. Ακόμα ταξιδεύει στη Βενετία, στη Ρώμη, στη Νυρεμβέργη όπου παραβρίσκεται στις εορταστικές εκδηλώσεις της Εθνικοσοσιαλιστικής Νεολαίας.
Το 1937 θα φυλακιστεί με τον Charles Maurras κατηγορούμενος ότι καλούσε σ’ ένα άρθρο του το λαό δημοσίως να κομματιάσει τους βουλευτές που είχαν ψηφίσει την επιβολή κυρώσεων εναντίον της Φασιστικής Ιταλίας.
Το 1937 διευθύνει την αγωνιστική εφημερίδα Je suis partout όπου αφιερώνει αναρίθμητες σελίδες στον ιδρυτή της ισπανικής Φάλαγγας Jose Antonio Primo de Rivera που εκτελέστηκε τον Νοέμβριο του 1936 σε ηλικία 33 ετών. Γράφει επίσης ρομάντζα, μελέτες, δράματα, κριτικές κλπ
Στις 3 Σεπτεμβρίου 1939 όταν η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο στη Γαλλία ο Brasillach πηγαίνει στο μέτωπο.
Το 1940 αιχμαλωτίζεται από τους Γερμανούς, κλείνεται στο στρατόπεδο του Neuf Breisach όπου γράφει το πιο βαθύ του δράμα, το θεατρικό έργο «Berenice».
Τον Απρίλιο του 1941 γυρίζει ελεύθερος στη Γαλλία όπου μαζί με τους Deat, Doriot, Bucard, Celine, Rochelle βλέπει την αναγκαιότητα της συνεργασίας τους με τις πνευματικές δυνάμεις της Γερμανίας για μια Ευρωπαική Αναγέννηση.
Το 1941 συμμετέχει στο Διεθνές συνέδριο συγγραφέων στην Weimar.
Από τον Απρίλιο του 1941 ωεως το τέλος του 1943 συνεχίζει την έκδοση της εφημερίδας Je suis partout. Ακόμα διευθύνει τις εκδόσεις του εθνικιστικού βιβλιοπωλείου Rive gauche στο Παρίσι.
Η πτώση της εθνικιστικής Ευρώπης βρίσκει τον Robert Brasillach σε σπίτι φίλων του όπου πληροφορείται τη σύλληψη και φυλάκιση της μητέρας του στο Sens. Κατηγορείται σαν προδότης αλλά δεν εγκαταλείπει την πατρίδα του. Τον Αύγουστο του 1944 παραδίδεται για να πετύχει την αποφυλάκιση της μητέρας του.
Μεταφέρεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Noisy le Sec κι από εκεί στη φυλακή του Fresnes. Εκεί συγγράφει αρκετά έργα μεταξύ των οποίων το Chenier αφιερωμένο στον Γάλλο ποιητή Andre Chenier που οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα σε ηλικία 32 ετών.
Στις 19 Ιανουαρίου 1945 δικάζεται, ο πρόεδρος του δικαστηρίου τον κατηγορεί ότι τα δημοσιευθέντα άρθρα του ήταν περισσότερο επικίνδυνα για την Αντίσταση από ένα τάγμα τηςWehrmacht. Ενώ ο Κυβερνητικός Επίτροπος του απαγγέλει την ποινή του θανάτου ο Robert Brasillach απαντά ήρεμα «Τιμή μου». Τριάντα Γάλλοι ακαδημαικοί επεμβαίνουν για τη σωτηρία του μα παρά τις κινητοποιήσεις των Camus, Claudel, Cocteau, Pau; Valery, Francois Mauriac και άλλων ο Robert Brasillach στις 6 Φεβρουαρίου 1945 δεμένος σ’ ένα ξύλινο πάσαλο εκτελείται στο φρούριο Montrouge.
Έργα του
Présence de Virgile, 1931
le Voleur d'étincelles, roman, 1932
l'Enfant de la nuit, 1934
Histoire du cinéma, 1935 (en collaboration avec son beau-frère Maurice Bardèche
le Procès de Jeanne d'Arc, texte établi et préfacé par Robert Brasillach [sélection de textes], Gallimard, 1941, réédité en 1998 aux Éditions de Paris, collection « Classiques », avec une présentation de François Bluche
Histoire de la guerre d’Espagne (avec Maurice Bardèche), Plon, 1939
Portraits, 1935
le Marchand d'oiseaux ou le Méridien de Paris, 1936
Comme le temps passe, 1937
Pierre Corneille, Fayard, 1937
les Sept Couleurs, Plon, 1939
Notre avant-guerre, Plon, 1941
la Conquérante, 1943
les Quatre Jeudis, 1944
Lettre à un soldat de la classe 60. Les Frères ennemis. Dialogue tragique, Le Pavillon Noir, Paris. 1946. 107p. Το οποίο γράφει στη φυλακή.
Βιβλία του που δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του:
Poèmes de Fresnes, 1950 Το οποίο δημοσιεύθηκε και στην Ελλάδα την δεκαετία του ’80 από τις εκδόσεις Ελεύθερη σκέψις
Anthologie de la poésie grecque (1950), éd. Stock. Rééd. en 1995 au Livre de Poche. ISBN 2-25301-517-2
la Reine de Césarée, théâtre (drame), 1954, joué pour la première fois en 1957
Bérénice, théâtre (drame), 1954
Journal d'un homme occupé, 1955
les Captifs, roman inachevé, Plon, 1974
Robert Brasillach Poèmes de Fresnes
Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Σε είδαμε το κατώφλι να διαβαίνεις
σε είδαμε το μέτωπό σου να γυρίζεις
σε είδαμε στη μελανή τη νύχτα να πηγαίνεις
να προχωράς τους διαδρόμους να διασχίζεις.
Εμείς σε είδαμε όπως και τόσους άλλους
στης κρίσεως την ώρα, έξω απ’ τα τείχη μακριάας ήταν δικοί μας ή με τους αντιπάλους
όλοι τους χαθήκανε τόσο αδερφικά.
Σε είδαμε την καταδίκη που βαστούσες
του φθινοπώρου αυτό το σάπιο πρωινό
σε είδαμε σιγά σαν προχωρούσες
μ’ εμάς να μοιάζει το βλέμμα σου το γελαστό.
Στης αυγής τα σταλάγματα σε είδαμε εμείς
ανάμεσα στα χαίρε εσύ να ξεχωρίζεις
για μας βαριά κυλούσανε ώρες αναμονής
μα σαν η νύχτα ξαναρθεί σε μας θε να γυρίζεις.
3-11-1944
ΩΔΗ
Μέσα απ’ τα δάχτυλά μου χάνεται η ζωή…
δεν είναι της παραίσθησης η όψη,
κυλάει μέσα απ’ τα δάχτυλα η ζωή,
νερό που χάνεται, γλιστρά, τα χέρια να μου κόψει.
Μπορώ να γράψω πάνω στον τοίχο
εν’ ακριβή υπολογισμό των ημερών μου,
ν’ αποτυπώσω μπορώ πάνω στον τοίχο
σχεδιασμένη τη ζωή, τον εαυτό μου.
Έχουνε τώρα πράγματα, πάρα πολλά κλειστεί
στο σύντομο το πέρασμα δυο εβδομάδων μόνο
έχουνε τώρα πράγματα, πάρα πολλά κλειστεί
χαρές ανάμεικτες με θλίψη και με πόνο.
Σε λίγες ιδιόμορφες και σύντομες ημέρες
πιο πλούσιες, πολύτιμες από τις περασμένες
σε λίγες ιδιόμορφες και σύντομες ημέρες
της ύπαρξής μου οι στιγμές είναι συγκεντρωμένες.
Σαν λιγοστό, καθάριο νερό απ’ την πηγή,
όλη η ζωή, για εκείνονε, που ’χει διψάσει
και μέσα εκεί στα χέρια σου η πηγή
να διατηρήσει την Τιμή, ποτέ να μην την ατιμάσει.
25-1-1945
ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΟΥ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
Συνεχίζουν ν’ αστράφτουν οι τελευταίοι πυροβολισμοί
στο ομιχλώδες πρωινό, που οι δικοί μας πέσανε στη γη
ανάμεσά σας θα βρεθώ με ενδεκάχρονη χρονοτριβή
σε σας απόψε η σκέψη μου, ω του Φεβρουαρίου νεκροί.
5-2-1945 Μια ημέρα πριν την εκτέλεσή του
